MANS DE ROBOTS MÁIS HUMANAS

   Un fogar habitado por persoas, sobre todo si entre elas figuran nenos ou suxeitos moi desordeados, é para un robot convencional un entorno caótico, completamente distinto ao ambente ordeado e cuadriculado dunha cadea de montaxe nunha fábrica.
  Novos algoritmos poderían axudar aos futuros robots domésticos multiusos a traballar nas condicións cambiantes e impredicibles dunha vivenda ocupada por humáns.
  Boa parte da actividade dos robots industriais actuais, incluíndo ao típico brazo robótico universal, consiste en agarrar un obxeto dun sitio e colocalo noutro punto. Polo xeral, os obxetos, tales como compoñentes de automóveis nunha cadea de montaxe, están colocados de modo que o brazo os poida coller con facilidade; o deseño do apéndice que fai o agarre incluso pode responder á forma dos obxetos.

                       
 
  Sen embargo, os robots domésticos multiuso terían que ser capaces de manipular obxetos de moi variadas formas, deixados en calquer lugar, incluso tirados de calquera maneira nos sitios máis inapropiados. E na actualidade, a destreza dos robots dispoñibles comercialmente está lonxe da destreza da man humana. Sen embargo, non é imprescindible dotar aos robots de mans sofisticadas e carísimas, se se lles ensina a usar as súas mans rudimentarias de maneira inxeniosa. As estratexias usadas para manipular obxetos por unha persoa que, por exemplo, leva as mans enfundadas en guantes grosos ou as ten parcialmente ocupadas sosteñendo obxetos, pódenlles ser moi útiles a eses robots modestos.
  Tomando como punto de partida esta idea, Jennifer Barry e Annie Holladay, dúas imaxinativas robotistas do Instituto Tecnolóxico de Massachussets (MIT), en Cambridge, Estados Unidos, desenrolaron novos algoritmos para que robots multiuso domésticos superen mediante estratexias humanas as limitacións das súas mans artificiais.
  O algoritmo presentado por J. Barry permite a un robot empuxar un obxeto pola superficie dunha mesa, de modo que parte del quede por fora do borde, onde se lle pode agarrar máis fácilmente. É unha táctica parecida á que os humanos usamos para recoller con rapidez moedas pequenas depositadas nunha mesa.
  O algoritmo presentado por A. Holladay permite a un robot de dous brazos utilizar unha das súas pinzas para impedir que dea a volta o obxeto que está colocado no seu sitio coa outra pinza. Esta forma de proceder tamén é moi típica da conducta humana.