FRANKA EMIKA

    
                           

 Recentemente foi presentado ao mundo Franka Emika, un brazo robótico asequible (costa uns 9900 euros, mentras que algúns competidores valen uns 30000 dólares, uns 28000 euros ao cambio actual) ao que se lle poden programar varias tarefas, entre elas atópase construír outro Franka Emika cando se lle poñen as pezas ao seu alcance.

IMPRESION DE ROBOTS EN 3D

   É un proceso de producción infinito. Xa hai brazos robóticos capaces de ensamblar outros semellantes a eles, ademáis de sistemas intelixentes que poden fabricar robots sen intervención humana. 

  Intelectuais e investigadores están reflexionando sobre o rol que haberán de xogar as persoas nunha hipotética era na que os robots logren conquistar o mundo. Hai quen cree mesmo que ese momento chegaría ao copiar o contido do noso cerebro e levalo a un conxunto de cables e pezas. En calquera caso, parece que nos pouco teremos que facer nese novo mundo. 

  É unha tendencia que se advirte desde fai tempo. De feito, xa hai un proxecto da Universidade de Oslo para imprimir en 3D robots que poidan realizar unha serie de tarefas. Unha máquina detecta aquel que cumpla a súa función e envíanse as súas características a unha impresora en 3D para seguir a súa producción evolutiva. Dito doutra forma: unha intelixencia artificial podería construír, sen necesidade de axuda humana, robots cada vez mellores mediante ensaio e erro.

CeBIT 2017: robots

               

                  

  

  Nesta edición do CeBIT non podían faltar os robots humanoides que deron un paso máis na colaboración cos homes. Eso é o que demostra un proxecto levado a cabo polo Centro de Investigación sobre Intelixencia Artificial de Alemania.

  A interacción entre unha persoa situada en Hannover e un robot no laboratorio de Saarbrücken a 500 kilómetros é posible gracias a un sistema que posibilita a manipulación de robots a través da representación virtual en 3 dimensións. 

  "Próbenno, póñase estas gafas e será capaz de manipular un robot que non está físicamente aquí senón a mil kilómetros de distancia", explica Mohamed Mehdi Moniri, investigador do Centro de Investigación sobre Intelixencia Artificial de Alemania.

  Con esta mezcla de realidade e sistemas de realidade virtual, persoas situadas en lugares distintos poden interactuar a través de xestos e peticións con robots que executan tarefas a distancia. 

  "Estas gafas permitirán que, no futuro, os empregados poidan traballar con maior facilidade. Estamos mellorando as posibilidades que ofrecen estas gafas para a industria. Con elas contribuiremos a redifinir a ergonomía dos espacios nos que se traballa", explica Moniri. 

       

                   

OS ROBOTS VEÑEN A AXUDARNOS

  "Nada máis lonxe da realidade, os robots axúdannos nos traballos que non podemos realizar ben porque son perigosos, arriscados ou porque son moi monótonos e tediosos", dixo nunha entrevista a Efe Ramón González, doutor en Robótica e enxeñeiro informático.
  O investigador de 34 anos e natural de Viator (Almería), asegurou que "a sociedade do futuro non ía ir contra os robots, senón xunto a estes" e sinala que na actualidade xa hai traballos que serían "inviables" sen a axuda destas máquinas como, por exemplo, fabricar un vehículo.
  É por esto que lamenta a "falta de información nesta materia e contrapón a imaxe que a industria audiovisual trasladou dos robots como "máquinas mortíferas", frente a unha realidade na que "o traballo evoluciona" e os robots " son os nosos compañeiros", polo que non hai que velos como "rivais".

                       

 González reitera que a "robótica é o futuro", e considera que será "moi importante na medicina, sobre todo na cirurxía", xa que, por exemplo, permitirá operar de forma remota a especialistas que estén nun continente diferente ao do paciente, ou mesmo intervir quirúrxicamente a feridos en "zonas de conflicto".
  O enxeñeiro mantén que tamén será fundamental a curto plazo para o transporte e asegura que cada vez haberá máis automatismos nos vehículos destinados a reducir o risco de accidentes de tráfico, "unha das maiores causas de mortalidade do mundo".
  Tamén pensa que a robótica será útil para a agricultura e a asistencia a persoas con discapacidade, aínda que destaca asimesmo as aplicacións que terá para o ocio a través dos sistemas de realidade virtual.
  Desde setembro de 2014, o enxeñeiro almeriense traballa como investigador no grupo de Movilidade Robótica do Instituto Tecnolóxico de Massachusetts (MIT), onde colabora con proxectos de I+D para axencias como a NASA e a OTAN.

                                
    "O nonos traballo podería aplicarse aos robots que hai en Marte ou nos que queren enviar aos polos da Lúa", relata González, quen explica a súa vez que participa na creación de algoritmos de intelixencia artificial que axudan a loitar contra os problemas de movilidade que presentan estas máquinas.
  "Este problema é sumamente importante porque si un robot queda estancado, pódese perder a misión", afirma, para desvelar acto seguido que colabora nun segundo proxecto para analisar as posibles melloras dos anclaxes dos robots de exploración planetaria que serán destinados a cráteres fora da Terra.
  Por outro lado, mantén que en Estados Unidos "fíxanse nas persoas" de forma que "un premio Nobel e un becario están á mesma altura", mentras que en España "existe unha estructura moi vertical ".
Pese a esto considera que en España hai "empresas interesantes e centros punteiros a nivel mundial" no campo da robótica, aínda que reclama que se dé un "paso adiante" desde as administracións e , fundamentalmente, as empresas privadas, para apostar máis pola innovación e o desenrolo.

CHEETAH, HANDLE, WILDCAT

  Robots que corren a 30 kilómetros por hora, saltan obstáculos sen perder o equilibrio e ademáis fan as tarefas do fogar. Boston Dynamics, unha compañía que fabrica robots capaces de estas proezas, fainos dubidar de se somos máis áxiles e mesmo mellores amos de casa que estas criaturas robóticas.
  Esta empresa, pertencente a Google, que seguramente fará preocuparse a máis de un polo que os "fans"da ciencia ficción chaman a "revolución das máquinas", toma como inspiración algo tan nautral como diversos animais. guepardos, cabalos e mesmo dinosaurios. No seu canle de Youtube poden verse os vídeos das súas particulares creacións.
  Entre os exemplos máis chamativos atópase "Cheetah" (guepardo en inglés), un robot cuadrúpedo presentado pola compañía en 2012 que é capaz de percorrer a 45 kilómetros por hora. "WildCat", a pesar do seu nome ("gato salvaxe" en inglés) móvese coma un cabalo, salta obstáculos e "galopa" acadando os 30 kilómetros por hora.
  Pola súa parte, "Handle", é unha máquina bípeda que tamén logra saltar obxetos e sorprende polo seu equilibrio, xa que é moi estable. O robot consegue levantar obxetos de casi 50 kilos con facilidade ( e sen dores de lombo posteriores).

                             
   Ademáis de máis fortes e máis áxiles, pode que os robots sexan mesmo máis hábiles que os seres humanos en moitos aspectos que non imaxinabamos, como as tarefas da casa "SpotMini", presentado en verán do 2016 , é un dinosaurio robótico de 25 kilos de peso capaz entre outras cousas de limpar o chan e de recoller os pratos.
  Este grupo de robots son só prototipos creados por esta compañía , pero lévannos a preguntarnos sobre o aspecto que terán as máquinas intelixentes no futuro. De momento convivimos con robots aspiradores ou aparatos de cociña inofensivos, pero quen sabe se nuns anos os robots pareceranse máis a esas máquinas temibles das películas.

ROBOT ENTRA EN REACTOR DE FUKUSHIMA

 Un robot logrou por primeira vez medir os altos niveis de radiactividade dentro do reactor 1 de Fukushima, ademáis de captar imaxes do mesmo, pasos necesarios para o seu futuro desmantelamento, informou a operadora da pranta.
  O dispositivo, autopropulsado e manexado por control remoto, é o terceiro que trata de analisar o interior do vaso de contención do reactor 1 e completou con éxito a primeira parte da súa misión tras superar uns problemas técnicos, explicou nun comunicado Tokyo Electric Power Company (TEPCO).
  O aparello detectou un nivel de radiación de 7,8 sieverts por hora dentro do vaso de contención primaria, compartimento que almacena o núcleo do reactor nuclear e o separa do exterior.
TEPCO sinalou que o efecto desta radiación "protéxese cos muros e a súa cobertura de aceiro" do vaso, e precisou que "non se detectou ningún impacto " no exterior da unidade atómica número 1 da pranta.
  Unha dose dun só sievert ao día pode causar danos graves na saúde humana e ata a morte, polo que os niveis estimados no interior das instalacións nucleares imposibilitan o acceso de operarios humanos e mesmo danarían aparellos electrónicos.
  TEPCO explicou que os 7,8 sieverts por hora supoñen a primeira medición do nivel de radioactividade dentro do vaso do reactor, o que "non significa que se producira ningún novo fenómeno" no corazón do reactor.

                      

  Asimesmo, o robot captou fotografías e videos da plataforma que rodea ao núcleo do reactor, xunto con outras medicións que "non reflexan cambios significativos" no interior da unidade 1.
  O robot seguirá realizando medicións nos próximos días co obxetivo de determinar a suposta presencia de combustible fundido que puido filtrarse desde o núcleo do reactor ata o fondo do vaso de contención, algo que ata agora non se puido confirmar.
  Avaliar as condicións no interior do reactor é un paso necesario para elaborar un plan sobre a futura retirada do combustible nuclear, aínda que esta tarefa se ve dificultada polos niveis mortais de radiactividade dentro das instalacións nucleares.
  Outro robot enviado o mes pasado por TEPCO adentro da unidade 2 tamén quedou obturado e a súa electrónica resultou dañada pola radiactividade, aínda que as imaxes que recolleu aportaron información relevante sobre as condicións do reactor.

                      

OS ROBOTS VULNERABLES AOS CIBERATAQUES

  Según varios expertos en seguridade, os robots máis coñecidos en todo o mundo son vulnerables aos ciberataques e corren o risco de espiar aos seus usuarios ou de revelar secretos comerciais.
  IOActive, unha empresa de ciberseguridade, revisou a 50 robots (entre os que se inclúen Pepper de Softbank Robotics e o robot industrial Baxter de Rethink Robotics) e descubriu que un hacker podería controlar as súas extremidades e, mesmo, manipular as súas cámaras e micrófonos. Cada vez son máis os robots que sustitúen aos humanos nos seus postos de traballo, polo que a probabilidade de que se produza un ciberataque é maior. Según os datos da empresa de investigación IDC, é probable que para 2020 se dupliquen os gastos nos robots e en servicios relacionados ata acadar os 188.000 millóns de dólares. A César Cerrudo, responsable de tecnoloxía en IOActive Labs, preocúpalle que os robots estén conectados a internet sen contar con ningún tipo de ciberseguridade.
  Aínda que non hai máis probas de ciberataques a robots, Cerrudo advertiu de que se poderían utilizar para provocar danos físicos. O executivo explicou que si un dos fallos que atopou se utilizara para infectar a un robot con ransomware, un software malicioso que bloquea os ordenadores ata que o seu propietario paga un rescate para recuperar os datos, as súas operacións poderían quedar dañadas.

  IOActive, que informou aos fabricantes de robots dos fallos, tamén detectou serios problemas de ciberseguridade en robots de outras compañías como Ubtech Robotics, Robotis, Universal Robots e Sartec.
  Despois de que os expertos en ciberseguridade examinaran as aplicacións móviles, os sistemas operativos e o software dos robots físicos, descubriron que moitos servicios non tiñan nome de usuario nen contraseña, o que fai máis doado controlar o robot a distancia. Outro problema moi común é a débil protección de datos, por non utilizar datos encriptados ou non usalos de forma correcta, o que podería ser un problema cando os robots teñan acceso a datos persoais e financieiros.

¿PODE UN ROBOT SUSTITUÍRNOS NO TRABALLO?

   O temor do home ás máquinas non é novo: é unha historia de máis de 200 anos que a realidade confirmou unha e outra vez. E non será diferente no futuro.
  Cando se fala de robotización inmediatamente veñen á mente imaxes como as das películas "O Home Bicentenario" ou "Terminator". Pero estos non son os robots que foron desplazando a obreiros e traballadores en moitas industrias.
  Son esas máquinas con xigantescos brazos armados que ensamblan autos ou equipos pesados presentes na construcción de grandes obras de infraestructura, e mesmo os precisos aparellos para producir os teléfonos celulares. E porqué non, tamén son esas lavadoras con diferentes programas de lavar, ou a aspiradora intelixente que identifica os tipos de superficies e actúa acorde a eles.
Se ben a tecnoloxía, en xeral, resultou unha bendición para a humanidade, non hai que dubidar que os seus costos e o impacto na vida de miles de millóns foron dramáticos. De feito, os investigadores do  libro "A segunda era das máquinas " (2014) pronostican que debido á tecnoloxía, no futuro millóns quedarán sen emprego.
                   
  Según cifras do informe 2016 da Federación Internacional de Robótica (IFR en inglés), para o ano 2019 o número de robots industriais instalados no mundo incrementarase a uns 2,6 millóns de unidades, é dicir, preto dun millón de unidades máis das que había no 2015, un ano récord para esa industria. Ao ver o desagregado, preto do 70 por cento dos robots están agora despregados nos sectores automotriz, electrónica/eléctrico, metais e maquinaria industrial.

                    

  A Unión Europea encabeza a lista de rexións onde existe o maior uso de robots nas industrias: o 65% dos países cunha cantidade por encima do promedio de robots industriais por 10.000 traballadores están na zona euro. Séguelle China de preto, e pronostícase que para 2019, o 40% do volumen de mercado mundial da industria robótica venderase neste país.
  Pero como se mencionou antes, os robots non só están nas industrias. Tamén están cada vez máis presentes nos fogares. Sempre según a IFR, a cantidade de robots en fogares domésticos-como por exemplo os que limpan pisos, cortadoras de césped, limpiadores de piscinas, entre outros-incrementarase a 31 millóns entre 2016 e 2019, o que representa ventas duns 13.000 millóns de dólares nese periodo.
  É cada vez máis habitual que as máquinas poidan realizar tarefas rutinarias con maior rapidez e a un costo menor que os seres humanos, e moitas das actividades que hoxe en día se consideran non rutinarias (como a traducción, a suscripción de seguros ou mesmo os diagnósticos médicos) no futuro poderán ser executadas igualmente ben polas computadoras.
  Nun informe realizado polo xefe de economistas do departamento de investigación de Unicredit, Harm Bandholz, e titulado "As consecuencias económicas e sociais da robotización" destácase que aínda que a evidencia sobre o impacto do uso de robots no mercado laboral é aínda incipiente "xa existen cada vez máis estudios que comenzan a respaldar a idea de que estes aparellos aumentan a productividade, os salarios, e mesmo a demanda total de man de obra, pero, sobre todo, benefician aos traballadores máis calificados", a costa de aqueles que teñen calificacións e salarios medianos e baixo.

PORTON MAN

  Un sofisticado robot que emula ao ser humano será utilizado polo Ministerio británico de Defensa para probar novos equipamentos para as Forzas Armadas deste pais, como traxes de protección contra ataques químicos e biolóxicos.
  O maniquí, chamado Porton Man, pola localidade inglesa onde se ubica o laboratorio de probas, pode andar, marchar, correr, sentarse, axeonllarse, mover a cabeza e simular o movemento dun soldado ao percibir un arma, o que permitirá aos expertos probar os novos traxes protectores.

                     


                                

  O robot, deseñado con tecnoloxía de Fórmula 1 e cun coste de 1,7 millóns de dólares, foi construído pola empresa británica i-bodi Technology Ltd para o Laboratorio de Tecnoloxía e Ciencias de Defensa de Porton Down, no condado inglés de Wiltshire. Neste laboratorio, os enxeñeiros someten a diferentes probas traxes protectores contra axentes biolóxicos e químicos coma o gas sarín, a fin de deseñar vestuario eficaz e lixeiro para as Forzas Armadas.
  Ten ademais unha cabeza extraíble para facilitar a colocación dos traxes e tamén pulgares que se quitan para poñer os guantes e nocelos que se flexionan. O robot ten ademais un sistema de software que permite programar diferentes movementos para distintas situacións, indicaron os expertos.

A SERPE ROBÓTICA

  Hai moitas esceas de desastre onde os grupos de rescate non se atreven a pisar, aínda que haxa persoas que precisen axuda. Un edificio colapsado é unha trampa mortal, tamén para os rescatistas, o máis mínimo movemento equivocado pode desencadear unha avalancha que os enterre xunto aos que viñeron a rescatar.
  A Serpe Robot que foi desenrolada por o Technion, é un robot en miniatura que se desliza en zonas de desastre de calquer tipo. É o suficientemente lixeira coma para non causar danos e, equipada con cámaras e sensores, pode trazar un camiño para que os rescatistas poidan entrar sen dañar a estructura, así como determinar con exactitude onde están os superviventes.

                          

  O sistema pode ser utilizado en calquera situación e proveer a información previa acerca dunha situación que precisa preparativos especiais para que os equipos de rescate logren facer o seu traballo.
  A serpe robótica podería ser útil na guerra urbana e subterránea, xa que permite a inspección e vixiancia dos sitemas de redes de sumidoiros, túneis estreitos, ou alcantarillas, inaccesibles por outros sistemas.
  Outra vantaxe deste tipo de robots é o feito de que todo o robot actúa como brazo altamente flexible que ten múltiples graos de liberdade (DOF)
  A serpe é altamente maniobrable xa que pode maniobrar a través de terreos difíciles, facelo sixilosamente dentro de edificios, e usar os seus sensores para explorar os seus interiores.
  O robot é capaz de levar sensores desbotables que poidan ser separados e deixados en puntos estratéxicos para controlar a actividade no interior de edificios. Cando a actividade dentro de edificios resulta sospeitosa e é detectada, o robot sixiloso será capaz de identificar obxetivos específicos mentras permanece virtualmente desapercibida e poderá deixar tras de sí cargas explosivas temporizadas.
  Como sensores primarios, o robot está equipado cunha cámara termográfica, cámaras en miniatura ou de pouca luz, sensores de TV e, posiblemente, escáneres láser que funcionan como radar láser (LADAR).
  Como cada un dos enlaces está integrado con cámaras, todo o grupo é redundante, ten vista múltiple de 360 º dos seus arredores, con cartografía de zonas de interior e subterráneas por radar láser.

ROBOSIMIAN

   RoboSimian é un robot de varios brazos desenrolado no Laboratorio de Propulsión a Chorro da NASA (JPL polas súas siglas en inglés). Este robot único foi deseñado para operar en ambientes perigosos ou demasiado difíciles de intervencion humana, tales como zonas de desastre e derrames de petróleo. RoboSimian utiliza os Sensores F/T de ATI para proporcionar datos precisos, o que permite o movemento estable para que o robot aplique a presión correcta aos obxectos ao seu arredor mentras se move. Navega polo terreo mediante o uso de catro Sensores F/T de seis eixes nas articulacións da muñeca e o xeonllo que permiten ao robot "sentir " o terreo a medida que camiña. Cámaras e tecnoloxías LIDAR proporcionan un mapa en 3D, que se envía de volta ao operador. Entón, o operador decide a dirección de RoboSimian. Despois de anos de enxeñería no laboratorio, os investigadores de JPL prepararon ao RoboSimian tele-operado para competir no Desafío DARPA Robotics, e para o seu uso en entornos novos e complexos, desde augas profundas ata o espacio exterior.

  De feito, RoboSimian competiu en DARPA Robotics Challenge, un concurso que consiste en varias tarefas relacionadas co desempeño de situacións de desastre como por exemplo: conducir e saír dun vehículo, a apertura dunha porta, facer un burato nunha parede, a apertura dunha válvula, cruzar un campo de escombros, e subir escaleiras. Estas habilidades son valiosas, especialmente para tarefas de rescate como no caso de Fukushima, o desastre nuclear de 2011 en Okuna, Xapón; un desastre que podería haber sido minimizado mediante a implementación desta tecnoloxía para xirar unha válvula ou accionar un interruptor de control. Estas tarefas simples que non puideron ser realizadas por un ser humano, debido á fuga de radiación que emite o reactor estropeado.

  Os investigadores RoboSimian en JPL actualmente están expandindo as capacidades de manipulación da plataforma para incluír movementos bimanuais - accións que requiren dúas mans traballando xuntas ao mesmo tempo. Estas capacidades son particularmente útiles para os traballos de limpeza de escombros ou a montaxe dunha cerca de construcción. Os investigadores ven moitos usos potenciais para RoboSimian no espacio, para o seu posible uso na exploración espacial ou a ensamblaxe en órbita. A plataforma do robot tamén podería ser utilizada en misións en Marte ou outros asteroides. Unha cousa é segura, as posibilidades de RoboSimian e ATI son moi emocionantes e inspiran a imaxinación.

A nova xeración de ATLAS

  Trátase dun dos robots de Boston Dynamics. No seu deseño interviu tamén da DARPA estadounidense. Está pensado para camiñar en terreos de todo tipo e a súa principal aplicación é a de ser usado para inspeccións en zonas de combate sen arriscar vidas de soldados.
  A nova versión do robot Atlas supón un gran salto con respecto a o seu predecesor. A empresa que o desenrola, Boston Dynamics acaba de publicar un video na súa conta de YouTube amosando os grandes avances que incluíron neste novo humanoide, que inicialmente se creou para a competición de robots que organiza a DARPA, a Axencia de Proxectos de Investigación Avanzados do Departamento de Defensa de EEUU.
  Desde que se presentase en 2013, foi perfeccionándose e a versión presentada agora, descrita como a "nova xeración" de Atlas , é un gran salto cara adiante que o converte máis ben nunha "nova especie".

                          

  Está deseñada para funcionar tanto en exteriores coma no interior de edificios. Funciona con electricidade e os seus mecanismos de movemento fanno cun sistema hidráulico. Minguou de tamaño e peso con respecto ao anterior, xa que mide 175 cms e pesa 82 kilos cando o seu predecesor contaba con 190 cms de altura e 156 kilos.
  Repartidos polo tronco e as pernas ten varios sensores que utiliza para manter o equilibrio que funcionan xunto ao LIDAR (Light Detection And Ranging que corresponde a detección por luz e distancia) que ten instalado na cabeza, unha ferramenta que lle permite evitar obstáculos, avaliar o terreo e orientarse. No video pódese ver cómo é capaz de coller unha caixa que lle quitan varias veces e cómo mantén o equilibrio a pesar dos empuxóns. Pero o máis sorprendente é a velocidade á que se volve a poñer en pé cando por fin logran tiralo ao chan.
  Nun futuro este robot realizará exploracións en zonas perigosas para os humanos, como áreas afectadas por desastres naturais, escombreiras, lumes ou guerras.

UNHA ANDROIDE PRESENTADORA DUN PROGRAMA EN XAPÓN

  Unha androide hiperrealista será a nova presentadora dun programa de televisión online en directo en Xapón, como parte do último experimento social que pretende demostrar que un robot é capaz de desenrolarse a través da comunicación con seres humanos.
  Androidol U (do inglés "idol", ídolo), que foi presentada hoxe en Tokio, mide 1,60 metros, pesa aproximadamente igual ca un humano, e responde de forma autónoma aos interlocutores que se comunican con ela a través do portal de vídeos Niconico.

                      
                 
  Durante a presentación a androide apareceu no esceario sentada nunha "cadeira bola" e leu algúns comentarios dos seus interlocutores, como un que lle dicía que estaba moi guapa, ao que ela contestou con voz mecánica "¡Dame moita vergoña!".
  U ten a apariencia dunha atractiva moza xaponesa: leva media melena e flequillo, viste unha blusa branca, vaqueiros e zapatos de tacón. Maquillaxe e esmalte de uñas ademáis dunhas longas pestañas completan o look hiperrealista. En Xapón, estes androides son xa protagonistas de escaparates, obras de teatro ou películas (como "Saionara")

                  

   O científico xaponés Hiroshi Ishiguro, "pai" da androide, augurou que nos vindeiros anos ofrecerán asistencia en lugares públicos, centros comerciais, estacións e escolas, e mesmo como mestres.
  U é o primeiro destes novos robots: a interacción cos usuarios a través do seu programa semanal servirá para aumentar o vocabulario e contribuir a unha mellora da súa intelixencia artificial.
  O proxecto foi desenrolado polo propio Ishiguro, en colaboración coa compañía de telecomunicacións Dwango -dona de Niconico- e os grandes almacéns Parco.
  O científico sinalou ademáis que este proxecto é ideal tamén para saber se un androide pode chegar a a ser aceptado como "ídolo": "É unha proba moi interesante para saber o que a xente realmente pensa dela", engadiu. Polo momento descoñécese a fecha exacta na que comenzará o programa e "por agora", os responsables do proxecto descartan tamén a comercialización da androide.

O PROFESOR XAPONÉS QUE CREA HUMANOIDES IGUAIS CA EL

 
  Hiroshi Ishiguro (Kyoto,1963) é igual ca o seu robot. Ou o seu robot é igual ca el. O mesmo cabelo negro e a mesma cara seria. Aínda que feito de silicona, o Ishiguro androide tamén fala e contesta preguntas buscando as mesmas expresións que utilizaría un humano. Ese e o verdadeiro obxetivo do Ishiguro real, o director do prestixioso Laboratorio de Robótica Intelixente de Xapón: crear humanoides que poidan facer as mesmas funcións que un humano. " ¿Qué facemos co resto de persoas? ¿Ir ao cine, falar, axudarnos? Pois eso mesmo poderemos facer cun robot. O máis importante é que será alguén con quen manter unha conversación", asegura nunha entrevista durante o Congreso Español de Informática, na sede do grupo de investigación BISITE da Universidade de Salamanca.

                  

                                                                     
   
  O profesor da Universidade de Osaka estivo máis de 15 anos investigando sobre este tipo de máquina e xa non pon límites: nin de lingua, nin de tarefa, nin sequera de sentimentos. Ishiguro está convencido de que serán coma nos, só que moito máis listos. "Poderán aprender calquera cousa porque son ordeadores, poderán acceder á súa propia internet e terán unha memoria inigualable." asegura entusiasmado. Serán ademáis, personalizables, todo dependerá da programación que o seu propietario queira darlle. Vangardista ata o extremo en intelixencia artificial, menosprecia a intelixencia de Siri ou de calquera asistente virtual polo "seu simple funcionamento". Por suposto que os seus robots poderán facer tamén ese tipo de funcións. Na súa utopía robótica todo é posible.