A intelixencia artificial abriu a porta a novos mercados e oportunidades pero tamén plantexa numerosos interrogantes que a Eurocámara quere empezar a despexar. A súa comisión de asuntos xurídicos aprobou esta semana, por 17 votos a favor, 2 en contra e 2 abstencións, un informe sobre este ámbito no que reclama á Comisión Europea propostas para empezar a regular este sector en pleno auxe.
As estimacións actuais apuntan á existencia de 1,7 millóns de robots en uso en todo o mundo. Xa sexan brazos utilizados en operacións médicas, aparellos para muxir vacas, robots industriais, drones ou sistemas de conducción intelixentes controlados por ordenador. Entre o 2010 e o 2014, as ventas de robots aumentaron de media un 17%. Só no 2014 foi dun 29% e un 15% no 2015, según o derradeiro informe da federación internacional de robótica que sitúa a China como o principal mercado, por diante de Corea do Sur, Xapón, Estados Unidos e Alemania.
A humanidade atópase ás portas dunha era na que robots, bots, androides e outras formas de intelixencia artificial cada vez máis sofisticadas parecen dispostas a desencadear unha nova revolución industrial e é vital prepararse. Do contrario, alertan, nuns decenios a intelixencia artificial podería supera-la capacidade da humanidade de controlar a súa propia creación e de paso, a capacidade de ser dona do seu propio destino e garantir a supervivencia da especie.
Para anticiparse a este esceario, propoñen en primeiro lugar definir que é un robot autónomo.
Partindo das leis do escritor Isaac Asimox -non debe facer dano a un ser humano, ten que obedecer as ordes que recibe dunha persoa e protexerá a súa propia existencia sempre que non entre en conflicto coas dúas primeiras regras-, plantexan a seguinte definición: se funciona mediante sensores ou intercambio de datos, se ten capacidade de autoaprendizaxe, se ten un soporte físico e se adapta o seu comportamento e accións ao entorno.
Os eurodiputados tamén piden a Bruselas que cree unha axencia europea sobre robótica e intelixencia artificial que aporte experiencia, técnica, ética e reglamentaria, así como un código ético para regular a responsabilidade e garantir uns estándares. Por exemplo, consideran que os enxeñeiros deberían incluír, á hora de deseñar androides, o que chaman "botóns da morte" para poder desactivalos en caso de rebelión. Tamén opinan que unha futura lexislación debería acotar a utilización dos robots asistenciais, porque sustituílos por persoas podería "deshumanizar a prestación de coidados" médicos e definir os requisitos mínimos que debe esixir un cirurxián para utilizar robots quirúrxicos.
Pero se hai un ámbito no que é "urxente" armonizar as regras é no dos coches sen conductor - como os que desenrola Google ou os semiautónomos de Tesla-, para evitar os potenciais problemas ante accidentes relacionados con este tipo de vehículos. Como solución, plantexan un seguro obrigatorio para os fabricantes e un fondo de compensación para cubri-las reclamacións por danos de robots sen seguro.
Ademais, no caso dos robots máis sofisticados, como é o caso de aqueles capaces de tomar decisións de forma autónoma, recomendan dotalos dun estatus legal específico como "persoas electrónicas".
Canto máis autónomos sexan os robots, menos se lles poderá considerar simples instrumentos en mans doutros axentes (como o fabricante, propietario ou usuario) e por eso a normativa xeral sobre responsabilidade resulta insuficiente. É cada vez máis urxente abordar se os robots deber ter personalidade xurídica.
No hay comentarios:
Publicar un comentario